Almabtrieb

Almabtrieb
In oktober gaan de koeien van de Alpenwei naar de schuur in het dal, de Almabtrieb. Een Oostenrijkse traditie.
Dat moet ook in Limburg feestelijk gebeuren vinden de ‘Neet Prinsen van Zitterd.’
Berry, voormalig bistro houder in Banholt, is inmiddels hotel-restaurant houder in Schweiberg. John en ik gingen vroeger op stap bij Berry in zijn café in Geleen. We gaan dus ‘way back’ met Berry evenals de ‘Neet Prinsen van Zitterd.’

Alpen
Schweiberg ligt in de Alpen van Nederland en dus is de keuze snel gemaakt. De tuin rondom Berry’s hotel wordt voorzien van een kiosk en de Oostenrijkse Hoempapa orkesten laten hun aanstekelijke tonen klinken over de bergen. De gasten zijn gekleed in prachtige traditionele Lederhosen en Dirndel’s.
John heeft ons maanden eerder vanaf zijn zomervakantiebestemming gebeld om mee te gaan en dus staan Pascalle en ik nu met hem, Carin, Maurice en Debbie op de ‘Wiesn’ met een Mass in de hand.
Omdat we vlakbij Sittard gewoond hebben zien we ook mensen die we een hele tijd niet gezien hebben. Neef Roel en Patrick drinken een biertje mee en leuke mensen met wie John en ik in de verpleging gewerkt hebben staan ook in traditionele kledij te ‘sjoenkelen’ op de Oostenrijkse muziek. ‘Was habs gesagt? Nix habs gesagt! Trink einfach ein Mass Bier!’

Plassen
De presentator kondigt de Almabtrieb aan maar in plaats van koeien, verschijnen lama’s, een kameel en een dromedaris voor de ludieke evenaring van deze Oostenrijkse traditie. We lachen en drinken nog even door. Elk pilsje na het derde pilsje zorgt ervoor dat ik moet plassen en als ik moet plassen, moet ik plassen. Maurice sleurt mij door de kiezel snel naar een half beschutte plek en ik slaak een zucht als ik net op tijd de blaas met ‘n katheter kan ledigen. Het heerlijke gevoel van het ledigen van een volle blaas is hetzelfde als voor mijn dwarslaesie. Jongens, jullie weten wat ik bedoel, toch?!

Al met al een gezellige, mooie en hilarische middag. Dankjulliewel ‘Neet Prinsen van Zitterd!’