EvE Foundation

EvE Foundation

“Zou jij jouw verhaal over hoe jij omgaat met je dwarslaesie willen vertellen aan een groep jonge mensen bij de EvE Foundation?” vraagt Paul.
Ik ken de stichting niet en Paul legt uit dat de EvE Foundation jonge mensen tussen 14 en 24 jaar begeleidt, om na het verlies van één van de ouders, de regie over hun leven te herstellen. Een prachtig initiatief, dus ik hoef er niet lang over na te denken en zeg “Ja”.

Een paar weken later is het zover.
Ik heb met Fraukje van de EvE Foundation een voorbereidend gesprek. Wat moet ik zeggen, wat kan ik vertellen? Ik ben een beetje de blije jongen van nature en ook met de dwarslaesie niet iemand die triest achter de geraniums zit.
“Vertel gewoon je verhaal’, zegt Fraukje. Ik leg uit dat dat het natuurlijk allemaal handiger ging vóór het ongeluk en als fietsers op hun nieuwe carbon bike hier door het Heuvelland langskomen, ik het geluid van de ketting graag hoor. Ik heb dan even een ‘zuchtmomentje’, zo noem ik het. Zo van, tja was best wel lekker om met gebruinde beentjes de heuvels te trotseren. Niet om stoer te doen maar dat moment duurt niet lang, echt een zucht. Ik laat het ook bewust toe, en dan weer verder. “Vertel het zo, zoals je het nu aan mij vertelt”, zegt Fraukje.

Paul komt mij zondagmiddag ophalen. Samen richting Maastricht. Hij blijft niet bij het gesprek. Peter van de SNSbank die de stichting een warm hart toedraagt, stelt een ruimte ter beschikking in het Student Hotel in Maastricht.
Fraukje en haar collega Anita ontvangen mij met een kopje koffie en zelfgemaakte speculaas. Gezellig. Vandaag komen Fenna en Michèle.

Ik vertel mijn verhaal en wij praten over hoe ik ermee omga. Ik vertel dat ik blogjes schrijf en YouTube filmpjes maak. Dat helpt mij. Een manier van mij om de lieve mensen om mij heen te laten weten wat ik zoal doe. Bovendien blijf ik ondanks de dwarslaesie in mogelijkheden denken en leg uit hoe ik dat doe. Fenna en Michelle stellen vragen en voordat wij het weten is het een uur later. Heel gemoedelijk, totaal niet ongemakkelijk.

Dankzij mijn dwarslaesie ontmoet ik mensen die, net als ik, moeten leren om te gaan met grote veranderingen in hun leven. Mensen die ik anders nooit ontmoet zou hebben.
Fraukje, Fenna en Michèle dank jullie wel dat ik mocht komen en een bijdrage mocht leveren aan jullie weg om om te gaan met jullie verlies.

Knoevels,
Jos

Voor meer info over de EvE Foundation:
https://www.evefoundation.nl