Opnieuw

Opnieuw

Het doet pijn om de gezichten van de drie Zuyd studenten te zien vandaag. Ze zijn alle drie niet geslaagd. Het afstudeerproject rondom de mobiele sta-op hulp en de carbon rolstoel eindigt in een debacle.

Ik ben de opdrachtgever van het afstudeerproject en ik ben tevens gedurende 20 weken proefkonijn geweest. Ik heb het bedrijf uitgezocht waar de heren met nieuwe materialen de opdracht kunnen uitvoeren. Verdorie, ik voel mij schuldig dat het niet gelukt is.

 Examen dag
Enkele weken voor het examen hebben Ivo, Patrick en Sean de thesis ingeleverd. De examinatoren zijn voorbereid en zitten klaar. Ze luisteren met aandacht naar de vlotte presentaties. Het vraag- en antwoordgedeelte verloopt echter niet zo vlot. De studenten-begeleider heeft de heren al vóór het examen gewaarschuwd; het onderzoekgedeelte van de thesis is zwak. De studenten kunnen de examinatoren niet overtuigen en kunnen bovendien ook geen goed functionerende eindproducten laten zien.

Twee weken eerder
Ik krijg een bericht. Er is iets ergs gebeurd op de stageplaats.

De tekeningen van de mobiele sta-op hulp zijn klaar en de afzonderlijke gedeeltes zijn 3D-geprint. Alles is in elkaar gezet en bekleed met carbon. De testgebruiker, ik dus, zal met dit lichtgewicht product veilig kunnen opstaan waar ik ook maar wil.

De sterke en lichte carbonvezel zal ervoor zorgen dat de krachten die op de mobiele sta-op hulp uitgeoefend worden, goed verdeeld worden. Om de carbonvezel te laten uitharden, moet het geheel nog een keer de oven in. De temperatuuraanduiding van de oven blijkt echter niet nauwkeurig. Het resultaat: 75% van het eindproduct is gesmolten!

En…..we hebben geen tijd meer om een nieuw product te printen.

Terug naar de examen dag

Ivo en Patrick presenteren de mobiele sta-op hulp. Ze hebben de prototype versie meegenomen zodat ze tenminste ‘iets’ kunnen laten zien. Ik ga mee en zal aan de examencommissie laten zien hoe gemakkelijk de sta-op hulp aangebracht kan worden en hoe gemakkelijk ik ermee kan opstaan. Het is natuurlijk niet dat wat Ivo en Patrick hadden willen laten zien. Maar het toont de examencommissie wel hoe het hulpmiddel werkt.

De carbon rolstoel van Sean staat naast mij zodat de commissie kan voelen hoe licht het materiaal is. Ik kan er niet in gaan zitten, want daarvoor is dit prototype (nog) niet geschikt.

Meteen na de presentaties krijgen Ivo, Patrick en Sean te horen dat ze gezakt zijn en dat ze in september met een nieuw afstudeerproject moeten beginnen. We moeten dus stoppen met het mobiele sta-op hulp project en met de ontwikkeling van de carbon rolstoel met het nieuwe onbreekbare materiaal.

Er heerst een grote mineurstemming. Niet alleen bij de studenten, ook bij de directeur van de stageplaats en bij mij. Ik kan er niets meer aan veranderen.
Na de zomervakantie zullen we bespreken hoe we opnieuw gaan beginnen.