Patience

Patience
De wintercompetitie Dubbel Patience, kansloos verloren.

De lentecompetitie Dubbel Patience, kansloos verloren.

En in de zomercompetitie Dubbel Patience, sta ik kansloos achter.

Patience voor twee personen ofwel Dubbel Patience, een kaartspelletje dat Pascalle en ik al jaren spelen. Steeds heb ik de ijdele hoop dat ik kan winnen. Haar maakt het niet uit als ze een keer verliest, ze vindt het gewoon een leuk spelletje en ze verliest nooit.

Het regent weer en dus worden de kaarten geschud. Maximaal twee spelletjes per dag. Twee keer verliezen kan ik nog net handelen.
Spelletjes, boeken lezen af en toe een Netflix film is de manier om deze natte zomer door te komen. Herkenbaar?

Zomervakantie
Ik ben inmiddels volledig gevaccineerd en toch voelde het voor mij nog niet goed om in een vliegtuig te stappen naar warme oorden.We zijn een weekje naar zee geweest en zijn met de auto naar vrienden in Zwitserland gereden. Een ander behangetje is belangrijk.Ik probeer zoveel mogelijk zelf te doen want, zoals ik al vaker gezegd heb, Pascalle is mijn lieve echtgenote, niet mijn verpleegster. En Pascalle heeft ook vakantie nodig.

De Corona beperkingen maken dat zij ook baalt dat de reismogelijkheden beperkt zijn. Het is niet meer mogelijk om even dit of even dat te doen. Ik moet dingen voorbereiden, spullen meenemen en ben gebonden aan goede faciliteiten op de vakantie locatie. Mensen met een beperking reizen ook met een beperking.

Op YouTube staan veel filmpjes over oplossingen als bepaalde voorzieningen voor minder validen niet aanwezig zijn. Ik kijk daar af en toe naar en probeer steeds meer dingen zelf te doen. Het vergroot mijn zelfstandigheid en verlaagd de momenten dat ik Pascalle ‘nodig’ heb. Dat gaat steeds beter en daardoor gaat het allemaal gemakkelijker om een keer hier of daar naartoe te gaan.

Daar hebben we het ook over als we Dubbel Patience spelen. Dan ben ik weer afgeleid en verlies ik weer een spelletje.Niet getreurd; Pech in het spel = geluk in de liefde, toch?