SuperB

SuperB
Het Omnibuzzje komt niet meer. Door de Corona beperkingen gaat de hydrotherapie in Thermae niet door en fysio in de praktijk van Rob in het ziekenhuis in Aken zetten we om in huisbezoek. Bij Fysio Curfs in Margraten mogen ze patiënten met een chronische indicatie 1 op 1 verder behandelen. Daar maak ik dankbaar gebruik van. Mijn spieren moeten op lengte blijven en ik wil niet aan kracht inboeten.

Ik vraag aan Jur, de fysiotherapeut, of hij wel goed slaapt. Elke keer verzint hij namelijk nieuwe oefeningen. Net weer een andere beweging, dan een kilootje erbij of van 3×30 naar 3×40 seconden en minder rust tussen de oefeningen. Last van spierpijn heb ik niet want dat voel ik niet. Als mijn benen beginnen te trillen weten we dat het genoeg geweest is.

Met Rob blijf ik ook oefenen om stappen te zetten. Andere therapeut, andere prikkels. Ik heb bewust gekozen voor 3 verschillende fysiotherapeuten met 3 verschillende invalshoeken die leiden naar hetzelfde doel, staan en stappen zetten.

Als het weer het toelaat lekker buiten oefenen aan de beugels die de buurman aan het terrashek geplaatst heeft. De rollator heb ik ingeruild voor een looprekje. Rob wil dat ik mijn benen strek en mijn rugspieren inzet om mijn benen te verplaatsen en zo te ‘lopen’ met het looprekje. Ik krijg die oefening (nog) niet onder de knie. Stug doortrainen dus.

Ik ga nu met de SuperB naar Margraten. De auto is aangepast en ik word steeds handiger om de rolstoel te demonteren en naast mij in de auto te leggen, op de bijrijderstoel. Het moet niet regenen als ik uitstap want zo snel ben ik nog niet, dat kunt waal.

Het is een heerlijk gevoel om zelf te rijden. Ik heb een rolstoelsticker achterop de auto, dan toeteren de auto’s achter mij niet als ik langzaam naar een situatie rij, zoals ik dat noem. Ik heb nog tijd nodig om goed te kijken, om rustig te remmen en om goed gas te geven tijdens het optrekken. Rotondes zijn een uitdaging. Ik heb aan het stuur een beugel die ik in moet knijpen om gas te geven. Daarnaast zit een hendel die ik indruk als ik wil remmen. Op het stuur zit een knop zodat ik het stuur met één hand kan draaien. Hier zit ook de richtingaanwijzer, ruitenwisserbediening, licht en toeter in. Dat maakt dus dat ik de situaties, kruisingen en rotondes rustig benader zodat ik tijd heb om het juiste knopje in te drukken. Pascalle moet er nog aan wennen dat ik af en toe rustiger rij.

Als ik van Margraten naar huis rij, maak ik een ommetje door het Heuvelland. Even genieten en blij zijn dat we konden blijven wonen waar we wonen.